Levens gedachten.

Inleiding op rijm van het volgende gedicht, Levens gedachten.
Ode aan de Groene Ster.

De geest komt er tot rust.
Daarvoor hoef je, echt niet, naar de buitenlandse kust.
Je komt er bij zinnen, in die parel, van dat Friese land.

De Groene Ster, bij de Friese hoofdstad Leeuwarden, strand, water, en ook nog gras.
Je voelt je er thuis, al ben je er pas.

Dat alles inspireerde mij voor het gedicht.
Geloof me mensen, ik en velen, zijn er eeuwig voor, gezwicht.

Het gras staat voor de jeugd.
Het water, hoop ik, voor een gezond en lang leven.
De horizon die ik er amper zie, staat voor, ouderdom.

Dat is de achterliggende gedachte van, het volgende gedicht.
Wederom zijn velen voor die Groene Ster, die parel, eeuwig gezwicht.

De naakte waarheid, heeft een schel geluid.
Maar de mens die dicht bij de natuur leeft, weet , wat een dichter, daarmee beduidt.

Het helder oog van de mens, breed gezien.
Zegt vele mensen zoveel, je voelt je echt weer negentien.

Geniet ten top, een welgemeende ode, aan de parel van dat wonderschone Friese land.
Mensen geloof mij , ik moest wel hanteren deze dichterlijke hand.

Bijzonder veel dank aan het onderhoud, morgens vroeg iedere dag, van deze parel, zo puur. Het is er brandschoon, en toch pure natuur.

Een houtduif laat zich er in de vroege morgen zeker horen .
Dat kan op zich de koekoek wel bekoren.
Het ijsvogeltje, winterkoning, en nog veel meer.

Velen genieten,  ja, keer op keer .
Hopelijk kunt u genieten van het nu, volgende gedicht.
Levens gedachten.
De dichter heeft gesproken.
Hopelijk heb ik vele harten, positief gebroken.
 

Levens gedachten.

Ik liep op het strand, langs de zee.
En dacht na over de horizon, die ik daar zag.
Aan het eind van die levenszee, blonk de horizon mij tegemoet, met een gouden lach.
Het onbekende tussen mij, en die horizon.
Ik wilde op dat moment wel, dat ik m'n leven, helder vatten kon.
Hoe is het mij vergaan, vroeg ik mij af, als ik bij die horizon ben aangeland.
Dat weten we niet, nee, dat weet zelf niet een dichters hand.
Dagdromen heeft wel, een ieder jong mens.
Maar blijf hopen op het ware geluk, en inzicht, dat vervult een ieders levens wens.
Ik liep verder door de gedachten gevangen.
En kon op dat moment, geen antwoord, van niemand verlangen.
Alleen op deze wereld is voor niemand, het ware genot.
Daarom zeg ik, mensen steun elkaar, samen zijn we sterk, en zie dat dan maar, als het elfde gebod.
Met dank aan, alle voorvechters, van het behoud,
van die wonderschone, Friese parel, de Groene Ster.

De Dichter Eelco.
reacties zijn welkom op info@strandje.nl, deze worden doorgestuurd naar de Dichter.